Η Καίτη είναι μια γυναίκα που ζει σχεδόν αποκλειστικά στην κουζίνα της. Εκεί, το παρελθόν, το παρόν και το μέλλον της, περνούν μπροστά από τα μάτια της με τρόπο συνειρμικό και μετατρέπονται σε μια οικουμενική και συλλογική γυναικεία αφήγηση. 

Ερευνώντας τη διάσταση του ελεύθερου χρόνου και την υπόστασή του μέσα σε ένα ασφυκτικό καθημερινό περιβάλλον προσδιοριζόμενο αποκλειστικά από το περιορισμό της εργασίας, η χορογράφος ήρθε σε επαφή με γυναίκες από τους πολιτιστικούς συλλόγους της Ελευσίνας, όλες εργαζόμενες, σύζυγοι και μάνες. Οι μαρτυρίες και οι αφηγήσεις τους την οδήγησαν στον πυρηνικό και οικουμενικό τόπο, στον οποίο ο ελεύθερος χρόνος και η δουλειά συνυπάρχουν σε λεπτή ισορροπία: την κουζίνα.

Η κουζίνα, παρότι ταυτισμένη απόλυτα με την οικιακή εργασία, αποτελεί παράλληλα έναν τόπο γυναικείας εξομολόγησης μακριά από την κοινωνική κριτική. Αποτελεί δηλαδή φυλακή ατελείωτων χειρωνακτικών εργασιών -συχνά επιπρόσθετο καθήκον της ήδη εργαζόμενης γυναίκας-  και  οικογενειακή εστία και την ίδια στιγμή μετατρέπεται σε λατρευτικό χώρο, σε τόπο συνάντησης και τόπο γιορτής και σε τόπο στον οποίο μια γυναίκα μπορεί να κάνει απολογισμό μιας ολόκληρης ζωής και να στήσει μια μικρή προσωπική επανάσταση.