U ( R ) T O P I A S

Dancers: Sevasti Zafeira, Fuerza Negra, Giannis Economidis, Kostas Phoenix, Sofia Pouchtou, Haris Chatziandreou, Ilias Chatzigeorgiou

Distribution: Plan B - Creative Agency for Performing Arts Hamburg, TooFarEast Athens

*The piece was funded by the Greek Ministry of Culture and Sports.

On the occasion of the 200 years from the Greek Revolution we would like to talk through our work, for the contemporary “utopias”.

The Greek Revolution was a utopia that became reality 200 years later.

Today this seems inconceivable.

Starting with the notion of utopia and its elements, it would be interesting for us to research which could be the utopias of the future.

The work seeks to discover these ideas based, though, on the knowledge of the past. In this point, utopia becomes for us Ur-topia. The prefix -Ur that means ancient, primitive, prototype, symbolizes the path for the definition of a new utopia, which revisits our history.

The utopias that were created in the 20th century rejected completely the past, denied the old, in order to suggest pioneering ideas that could lead to an “effective” revolution.

And they failed.

Utopias that will be invented in the 21st century, request the past so that they can speak for the future. And this is the reason why our Urtopia begins by re-reading our history. To permit us the inspiration. To prove us, through real facts, that we can imagine our future otherwise.

And after we manage to discover parts or fragments of the old, we will try to embody our own ideas so that we reinvent new ways to fight and resist. To imagine independence. To realize the fight. To stand the fall.

Because we could never imagine a better ending than this of a revolution.

A revolution that will not only loudly shout for its ideas, but it will enforce that tomorrow belongs to everyone. The revolution that will construct the kind of Humans that we all deserve.

Besides, all the flowers of the world blossom in turbulent moments.

And this is how the idea of heroism awakes. And it sows the seeds of hopefulness and strength inside the palms of all the Free Besieged.

It is time to fight for what we didn’t have the chance to reach. Even if we fall.

There will always be somebody to shout: Go!

Με αφορμή την επέτειο για τα 200 χρόνια της Ελληνικής Επανάστασης, θα θέλαμε να μιλήσουμε, μέσα από το έργο μας, για τις σύγχρονες «ουτοπίες».

Η Ελληνική Επανάσταση ήταν μια ουτοπία που έγινε πραγματικότητα 200 χρόνια μετά.

Σήμερα μας φαίνεται αδιανόητη.

Έχει λοιπόν ενδιαφέρον για εμάς, με άξονα την ουτοπία και τα συστατικά της, να ερευνήσουμε ποιες θα μπορούσαν να είναι οι ουτοπίες του μέλλοντος.

Το έργο επιδιώκει να ανακαλύψει τις ιδέες αυτές, βασιζόμενο όμως στην γνώση του παρελθόντος. Και σε αυτό το σημείο, η ουτοπία γίνεται για εμάς Ur-topia.

Το πρόθεμα -Ur που σημαίνει αρχαίο, πρωτόγονο, πρωτότυπο, συμβολίζει τον στόχο για τον ορισμό μιας νέας ουτοπίας, που όμως επισκέπτεται την ιστορία μας.

Οι ουτοπίες που δημιουργήθηκαν τον 20ό αιώνα απέρριψαν εντελώς το παρελθόν, αρνήθηκαν το παλιό, έτσι ώστε να προτείνουν πρωτοποριακές ιδέες, που θα μπορούσαν να οδηγήσουν σε μια «αποτελεσματική» επανάσταση.

Και απέτυχαν τελείως.

Οι ουτοπίες που θα εφευρεθούν στον 21ο αιώνα, χρειάζονται το παρελθόν για να μιλήσουν για το μέλλον. Και γι 'αυτό η Urtopia μας, αρχίζει ξαναδιαβάζοντας την ιστορία μας.

Για να της επιτρέψουμε να μας εμπνεύσει. Για να μας αποδείξει μέσα από υπαρκτά γεγονότα ότι υπάρχει τρόπος να φανταστούμε το μέλλον μας αλλιώς.

Και αφού μπορέσουμε να ανακαλύψουμε κομμάτια ή θραύσματα του παλιού, θα προσπαθήσουμε να προβάλουμε τις δικές μας ιδέες προκειμένου να επανεφεύρουμε νέους τρόπους μάχης και αντίστασης. Να φανταστούμε την ανεξαρτησία. Να αντιληφθούμε τη μάχη. Να αντέξουμε την πτώση.

Γιατί ποτέ δεν θα μπορέσουμε να φανταστούμε καλύτερο τέλος από εκείνο της επανάστασης.

Μιας επανάστασης που δεν θα φωνάζει μόνο ηχηρά για τις ιδέες της αλλά θα επιβάλει ότι το αύριο ανήκει σε όλους. Της επανάστασης που θα κατασκευάζει το είδος των Ανθρώπων που μας αξίζουν.

Εξάλλου, όλα τα λουλούδια του κόσμου ανθίζουν σε στιγμές ταραχής.

Και έτσι ξυπνάει η ιδέα του ηρωισμού. Και σπείρει σπόρους αισιοδοξίας και δύναμης στις παλάμες όλων των ελεύθερων πολιορκημένων.

Είναι καιρός να πολεμήσουμε για ότι δεν προλάβαμε. Και ας πέσουμε. Σίγουρα πάντα θα υπάρχει κάποιος να φωνάξει: Πάμε!