Συλληψη & Χορογραφια: Πατρισια Απεργη | Ερμηνευουν (Αλφαβητικα): Σεβαστη Ζαφειρα, Ελεαννα Ζωη, Fuerza Negra, Andrea Givanovitch, Caterina Politi, Μελινα Σοφοκλεους, Ηλιασ Χατζηγεωργιου | Δραματουγια: Roberto Fratini Serafide | Mουσικη & Ηχητικος Σχεδιασμος: Γιωργοσ Πουλιοσ | Σκηνικα: Ευαγγελια Θεριανου | Φωτισμοι: Νικος Βλασοπουλος | Κοστουμια: Ειρηνη Γεωργακιλα | Καλλιτεχνικος Συμβουλος: Αδριανος Ευθυμιαδης | Συμβουλος Ερευνας: Ιρια Βρεττου | Βοηθος Χορογραφου: Εμμανουελα Σακελλαρη | Βοηθος Ενδυματολογου: Κυραννα Γκιοκα | Βοηθος Σκηνογραφου: Ζενεβιεβ Αθανασοπουλου | Ειδικες Κατασκευες: Κωνσταντινοσ Χαλδαιοσ | Ραφη Κοστουμιων: Ευαγγελια Τσιουνη, Francesco Infante, Joanna Loka | Κατασκευη Σκηνικων Μερων: Σωζων Μπεσης | Τεχνικος Σκηνης: Μαριος Καραολης, Mαρθα Καπαζογλου | Τεχνικος Συντονιστης Παραγωγης: Νικος Χαραλαμπιδης | Δημιουργικη Παραγωγη: Γιολαντα Μαρκοπουλου, Βικυ Στρατακη - Polyplanity Productions | Εκτελεση Παραγωγης: Aerites Dance Company, Polyplanity Productions | Διεθνης Περιοδεια: Plan B – Creative Agency For Performing Arts Hamburg
Ενα Εργο της Πατρισιας Απεργη // Ομαδα Συγχρονου Χορου Αεριτες | Αναθεση - Παραγωγη: Στεγη Του Ιδρυματοσ Ωναση | Συμπαραγωγη: Le Gymnase – Cdcn Roubaix – Hauts-De-France (Fr), La Rose Des Vents – Scene Nationale Lille Métropole – Villeneuve D´ascq (Fr) | Πρεμιερα: Στεγη Του Ιδρυματοσ Ωναση
Η Περιοδεια Υποστηριζεται απο Το προγραμμα «εξωστρεφεια» Τησ Στεγης Του Ιδρυματος Ωναση
«Δεν ξέρω από που να αρχίσω. Πρέπει να το μοιραστώ μαζί σας. Έχετε έρθει ως εδώ. Θα κάνουμε τα πάντα για να σας ευχαριστήσουμε. Κρεμόμαστε από εσάς. Σας έχουμε ανάγκη. Χρησιμοποιήστε μας. Μπορούμε να κάνουμε τα πάντα. Στις πλάτες μας είναι στημένος ο κόσμος. Μας χρειάζεστε. Δεν υπάρχουν άλλοι τέτοιοι πια. Είμαστε είδος προς εξαφάνιση»
Το νέο έργο της ομάδας χορού Αερίτες επιθυμεί να συνομιλήσει με την έννοια της ταυτότητας μέσα από τη βία που ο καθένας μπορεί να υποστεί ή και να ασκήσει, προκειμένου να προσδιορίσει τον εαυτό, τον κόσμο και την ελευθερία του. Πρόκειται για έναν ύμνο στον άνθρωπο, στις επιλογές του, στη διαφορετικότητα και στον αυτοπροσδιορισμό. Είναι η έναρξη ενός show που στήνεται για να μας παρουσιάσει ό,τι ξεφεύγει από αυτά που έχουμε συνηθίσει, που φτιάχνεται προκειμένου να θαυμάσουμε το διαφορετικό, που τολμάει να βάζει στο κέντρο του προβολέα ό,τι δεν αποτελεί «μέσο όρο» και που υπάρχει για να μας θυμίζει το μεγαλείο και την ομορφιά του κάθε σώματος, της κάθε ύπαρξης. Όπως συμβαίνει σε ένα τσίρκο.
Αυτόν τον λαμπερό κόσμο που φτιάχνουμε σε όποια ηλικία, για να ορίσουμε την ιδανική, ιδιαίτερη και μοναδική κοινωνία μας, τον τρυφερό και δίκαιο μικρόκοσμό μας. Εκεί όπου το θάρρος και η τόλμη χειροκροτούνταν, αρκεί να ήμασταν σίγουροι ότι τηρούνταν όλα τα μέτρα ασφαλείας. Εκεί όπου η βία αποθεωνόταν, γιατί μας καθησύχαζε το γεγονός ότι προέρχεται από την πίστη, την πειθαρχία και την υπακοή.
Αλλά τι γίνεται όταν όλα αυτά δεν μπορούμε πλέον να τα τιθασεύσουμε; Όταν η επίσκεψη στον κόσμο αυτό ακουμπάει το πιο σκοτεινό κομμάτι των φόβων μας; Όταν ο νάνος, που τόση ώρα χειροκροτούσαμε, σταματάει να χορεύει χαριτωμένα και αποφασίζει να τραβήξει τη σκανδάλη προς εμάς;
Όταν η βία ξεκινάει από τους ανθρώπους που έχουν αγωνιστεί για να μη δέχονται βία;
Τσίρκο ή ζωή; Αλήθεια ή θέαμα;
Έτσι φτάνουμε στο ένδοξο παρόν μας.
«Ο Οίκος της Ταραχής» είναι ένα πάρτι που ενσωματώνει όλες αυτές τις αντιδράσεις. Χρησιμοποιεί τις «εκρήξεις» της εποχής για να μας αποκαλύψει ότι μπορούμε να περάσουμε καλά ακόμη και αν υπάρχουν δυσαρμονίες ή διαφωνίες. Είναι ένα ερωτικό γράμμα στο παράλογο των δίπολων που μας φανερώνουν συνεχώς οι κοινωνίες. Ένα γλέντι για τη χαρά της μεταμόρφωσης και της πολυδιάστασης των σωμάτων.
ΣΗΜΕΙΩΜΑ ΧΟΡΟΓΡΑΦΟΥ
Η κατηγορία είναι: Ο αγώνας της διαφορετικότητας
Ταυτο-ποίηση μαζί
Θα πολεμήσουμε όποιον θεωρεί ότι η ιστορία του γράφεται με πιο χρυσά γράμματα από τη δική μας.
Η κατηγορία είναι: Ταραχή
Ο χορός από μέσα μας
Η ταραχή δεν φέρνει ησυχία.
Η ταραχή μας χορεύει.
Μας κόβει τη ροή της ανάσας που χρειαζόμασταν για να υπάρξουμε.
Η ταραχή υπόσχεται. Γιατί, όταν έρθει, τότε ξέρουμε ότι μετά θα ηρεμήσουμε.
Με την ταραχή ξυπνήσαμε και με αυτή θα πορευτούμε.
Η κατηγορία είναι: Πόλεμος
Εμφύλιος-έμφυλος/ μια κάθετη γραμμή με τόνο κάνει τη διαφορά στα όριά μας
Τι γίνεται, όμως, όταν οι αυταπόδεικτα δίκαιοι αγώνες για ελευθερία της έκφρασης και της ύπαρξης μετατρέπονται σε τυφλές αντιδράσεις βίας; Όταν χωριζόμαστε στο εμείς και αυτοί;
Η κατηγορία είναι: Τσίρκο
Γελωτοποιοί ή απλώς γελοίοι;
Πρωταγωνιστές ή κομπάρσοι; Αλήθεια ή θέαμα; Πότε θα ανακαλύψουμε το χιούμορ μέσα στη διαφωνία, τη χαρά μέσα στη δυσκολία, για να μπορέσουμε κάποια στιγμή να αντισταθμίσουμε το βάσανο με την επικοινωνία;
Η κατηγορία είναι: Ουτοπία της απόλαυσης
Ο προσωπικός μας παράδεισος
Η ανακάλυψη αυτής της νέας γης, που μας αποκαλύπτει το είδος της ευχαρίστησης που αντλούμε από τη διαφορετικότητα. Η στιγμή που μπορούμε να γευτούμε τις νίκες μας. Τα σημεία ή οι παύσεις ανάμεσα στους συνεχείς αγώνες. Εκεί όπου βρίσκουμε την ησυχία. Εκεί όπου το κανονικό ορίζεται με τις εξαιρέσεις.
Η κατηγορία είναι: Τρυφερότητα
Το όπλο των πολλών. Το μεγαλείο της ύπαρξης.
Στην εποχή που τα μισά από εμάς θεωρούμε δεδομένο ότι δεν υπάρχει καν λόγος να συζητάμε τέτοιου είδους ζητήματα γιατί έχουμε την απόλυτη συνείδηση της ελευθερίας της ύπαρξης και, ταυτόχρονα, τα άλλα μισά ακόμη ανακαλύπτουν ότι μπορεί και να μην είμαστε όλα ίδια.
Όλα περνάμε δύσκολα. Νιώθουμε όμως ότι σε έναν κόσμο που κλονίζεται και ταρακουνιέται, η χαρά βρίσκεται στις μικρές παύσεις των μαχών.
Καλώς ήρθατε στο show μας!
Καλώς ήρθατε στην απρογραμμάτιστη πτώση στο μέλλον!
– Πατρίσια Απέργη
Έχουν περάσει πάνω από δέκα χρόνια από την στιγμή που το χορογραφικό ιδίωμα της Πατρίσιας Απέργη διακρίθηκε για την πυγμή και την ορμή του, για μια street ελευθεριότητα που δεν ήταν ιδιαίτερα οικεία στο ελληνικό κοινό. Κι αφού αυτό πια κατακτήθηκε μέσα σε θυμωμένους καιρούς – μια δεκαετία κρίσης και εγκατάλειψης – η Απέργη εμφανίζεται ξανά, εμπλουτίζοντας το. Αφού ανέτρεξε στις dance κουλτούρες που θριαμβεύουν στη Νέα Υόρκη και στο Παρίσι ως resident του Onassis Culture, επέστρεψε στην Αθήνα με το «House of Trouble» (αντλώντας φυσικά από τους οίκους του voguing) για να παρουσιάσει ένα εξίσου δυναμικό, κοινωνικά ενεργό και αισθητά ανανεωμένο πρόσωπο. Η τελευταία της χορογραφία για λογαριασμό της Στέγης είναι ό,τι πιο ολοκληρωμένο έχει δείξει στο αθηναϊκό κοινό.