Με αφορμή την επέτειο ανεξαρτησίας του ελληνικού κράτους, το έργο National Adulthood, μιλάει για έναν κόσμο του σήμερα που, ενώ δανείζεται στοιχεία από το παρελθόν, αναφέρεται στις ανάγκες, τις προκλήσεις και τις διεκδικήσεις μιας σύγχρονης κοινωνίας. Έναν κόσμο που επεξεργάζεται τα διαφορετικά στοιχεία της ελληνικής ταυτότητας και κληρονομιάς, με το αποτύπωμα που άφησε ο απελευθερωτικός αγώνας, μέσα όμως από το φίλτρο των ανθρώπων του σήμερα.
Για εμάς ο κόσμος αυτός είναι μελαγχολικός αλλά και ζωογόνος.
Δυστοπικός αλλά και πολλά υποσχόμενος. Ανήκει στο τότε αλλά ανήκει και στο τώρα.
Αντανακλά τις αντιθέσεις του λαού μας και την πολυπλοκότητα της ιστορίας μας.
Και για αυτόν ακριβώς τον λόγο, η συνομιλία με την εμβληματική μουσική αλλά και τη συνθετική ιδιοφυία του Σκαλκώτα, γεννάει και αναδεικνύει στον κόσμο αυτό, όλο το πάθος αλλά και τη μελαγχολία μιας σύγχρονης γενιάς. Μιας γενιάς που κρατάει στα χέρια της «αυτή την ασήκωτη κληρονομιά». Μιας γενιάς που έχει περάσει από καιρούς κρίσης, έχει υποστεί συνεχόμενες ήττες, έχει προσπαθήσει πολλές φορές με ίδιο ή παραλλασσόμενο τρόπο να ορίσει και να εκφράσει τις ανάγκες και τις διεκδικήσεις της.
Και έχει ηττηθεί αλλά και έχει νικήσει. Και έχει αποτύχει αλλά και ταυτόχρονα έχει ονειρευτεί.
Και έτσι κάπως οδεύουμε στην ενηλικίωση.
Γιατί η αλλαγή δεν σημαίνει ήττα. Μπορεί να φέρει χάος, μπορεί να θυμίσει βία, όμως προκειμένου να εδραιωθεί, αποκαλύπτει μάχες και αγώνες γεμάτους πάθος και οράματα. Και ορίζει την αντίσταση. Το συστατικό που χρειάζεται η ύπαρξη για να γεννήσει μια νέα επανάσταση. Για να μας προσφέρει τους νέους μας ήρωες. Για να μας θυμίσει ότι μαζί μπορούμε να χορέψουμε πιο δυνατά. Πιο ελεύθερα. Πιο μονιασμένα.
Και έτσι μόνο μυρίζει μέλλον.
Και έτσι μόνο βρεθήκαμε νικητές.
Based on the Dances of Skalkottas, two important new generation choreographers, Patricia Apergi and Linda Kapetanea will each present a different interpretation of the composer’s emblematic work.
Creating a new ballet choreography with the theme of National Music School, will be an ideal opportunity for a modern creative encounter with the multidimensional work of its representative composers. As this music strikes a vein in the Greek dancers’ DNA balancing between tradition and the artistic spirit of our days, it can become an ideal canvas for exploring on a new kinetic form and a new narrative of the Greek Emotion, beyond traditional kinesiological motifs. We are oriented towards a selected subset of the 36 Greek dances of Skalkottas.
Nikos Sklakottas (1904-1949) is one of the most important Greek composers of the 20th century. Educated in Athens and Berlin, where he studied close to major composers of modernism, he is - like Dimitris Mitropoulos – a talented, cosmopolitan Greek creator interacting on equal terms with interwar music reality, at the same time losing contact with its roots.
The 36 Greek dances are one of his most popular creations. For this reason it is common that only a number of those dances is selected and presented as an entirety in concert halls – five, six or twelve. Each of the dances is inspired by musical tunes and rhythms of different regions of Greece, bearing a distinctive name such as: Peloponnesian, Tsakonian, Chiotikos, Cretan and so on. Through this rich symphonic writing of those dances, a different version of Hellenism is expressed, in which the often familiar folk echoes emerge filtered through a modern sensibility bearing late romantic and neoclassical elements.
The Greek National Opera presents a double bill of opera and dance, two remarkable works of the Ionian and the National Schools of Music, exclusively on GNO TV from 17 May to 31 July 2021, as part of the celebration of the bicentennial of the Greek Revolution, featuring the Orchestra, Chorus, Ballet and Soloists of the GNO.