Text 3 GR

“Mε τρεις μεγάλου μήκους δουλειές και αρκετές μικρότερου, η ομάδα Αερίτες είναι από τις πιο ανερχόμενες και φερέλπιδες ομάδες χορού της νεότερης γενιάς. Με μια σαφή κατεύθυνση στον χορό που συνδυάζει την αμιγή κινητική γλώσσα του χορού αλλά και την εκφραστικότητα του χοροθεάτρου προτείνει ένα κράμα δραματουργίας που σε κάνει να θες να σηκωθείς να χορέψεις και ταυτόχρονα να κάτσεις κάτω και να κλαις.”

Σταυρούλα Παπανικολάου, εφημερίδα LIFO, 28.3.2012.

 

“Μια παράσταση που επιθυμεί -και το καταφέρνει- να συλλάβει τον ρυθμό που οδηγεί όχι μόνο την Αθήνα του 21ου αιώνα αλλά όλες τις πόλεις στο μέλλον τους. Το αποτέλεσμα αυτής της εναρμόνισης δίνει μια άλλη διάσταση και εικόνα στον χορό: πιο σύγχρονο, πιο «ψαγμένο», πιο ελκυστικό.”

Βίκυ Βασιλάτου, www.bookpress.gr , 27.03.2012

 

“Η ομάδα Αερίτες είναι ζωντανό κύτταρο της εποχής και του τόπου της.  Όπως ανέκαθεν ο χορός συνδεόταν και εξελισσόταν σε συνάρτηση με τα κοινωνικοπολιτικά κινήματα της συγχρονίας του, έτσι και αυτή η ομάδα διαχειρίζεται τις ανησυχίες και τους προβληματισμούς της δημιουργικά, απεικονίζει και καταδεικνύει μέσα από την τέχνη της τί σημαίνει δρόμος, ποιες συνθήκες τον διαμορφώνουν και ποια η θέση και η στάση του ατόμου, της μονάδας, της μάζαςκαιτηςομάδας.”

Φωτεινή Τσαρδούνη, www.culturenow.gr, 29.03.2012

 

“Ημουν στην ωραιότερη διαδήλωση της Αθήνας. Η παράσταση «Era povera» από την ομάδα Αερίτες χορογράφησε με τον καλύτερο τρόπο το χάος της πρωτεύουσας. Οι ταλαντούχοι χορευτές χόρεψαν στο ρυθμό της πόλης παρουσιάζοντας όλα όσα συμβαίνουν αυτή τη στιγμή στην Αθήνα και αντανακλούν σε ολόκληρη την Ελλάδα, πιο ρεαλιστικά από κάθε τρομολαγνικό ρεπορτάζ της τηλεόρασης.”

Αστερόπη Λαζαρίδου, Εφημερίδα ΤΟ ΒΗΜΑ

 

“Σε αυτή την προεκλογική περίοδο με όλη την οργή και την αηδία που μπορεί να νιώθει κανείς, η «Era poVera» προκλητικά δίνει γροθιές στο στομάχι, είναι απειλητική, άγρια, κάποιες φορές απάνθρωπη – έτσι που έρχεται σε μια εποχή που σημειώνονται δύο αυτοκτονίες ημερησίως κατά την αστυνομία («Κ» 5/4/12). Και αν περιοριστούμε στον «στενό» χώρο μιας αδηφάγου και ακαθορίστων ορίων τριτοκοσμικής πρωτεύουσας, η βρώμα και η δυσωδία μιας κουρελιασμένης, καμένης Αθήνας βρήκε εδώ τον απόλυτο αντικατοπτρισμό της.”

Ανδρέας Ρικάκης, εφημερίδα ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ, 27.04.2012

 

“Το έργο των Αεριτών εστιάζει την προσοχή του στο πώς θα είναι ο ρυθμός της Αθήνας, αλλά και άλλων πόλεων σαν κι αυτή, στο μέλλον. Το ενδιαφέρον λοιπόν για το θεατή αυτής της παράστασης στρέφεται γύρω από τη διαφορετική, ανατρεπτική ματιά των Αεριτών, σε σχέση με το πώς το σώμα μπορεί να εκφραστεί, να κινηθεί, να αντιδράσει και τελικά να απελευθερωθεί μέσα στην πόλη.”

Κλέαρχος Παπαγεωργίου, 03.04.2012, http://www.adartes107.gr/to-swma-mesa-sthn-polh/

 

“Η Πατρίσια Απέργη κίνησε την οχταμελή ομάδα σαν να επρόκειτο για μαχητική νεολαιίστικη διαδήλωση, ή να ήσαν έφηβοι συμμοριών που συγκρούονται, ή παιδιά του δρόμου που χορεύουν ζόρικα ή χιμάνε και παράγουν ένταση και φασαρία, ή απλώς πολύ νεαρά άτομα με τη χαρακτηριστική υπερχείλιση κίνησης και επιθετικότητας. Κι όλο αυτό βγήκε καλά, πολύ καλά! Συνολικά, μια δουλειά που δεν θα δίσταζα να συστήσω σε οποιονδήποτε απαιτητικό θεατή του σύγχρονου χορού, αλλά και που θα’ θελα να τη δω να παίζεται ξανά, και ίσως και να προσεγγίσει ένα λιγότερο υποψιασμένο κοινό. Όπως κι αν το δεις πάντως, η μόνη λέξη που αρμόζει είναι ΕΥΓΕ!”

Νίκος Διαμαντόπουλος, http://www.wildthing.gr/topographicoceans.php?mykey=DV8

 

“Σπάνια συναντά κανείς τέτοια ενδοσκοπική διάθεση, διεισδυτική λειτουργία και δραματουργική ικανότητα. Ακούγοντας τα αναφιλητά των σύγχρονων πόλεων , διανθίζοντας τη φρίκη με μαύρο χιούμορ, βρίσκοντας κάποιες ρωγμές για να χωρέσουν ακόμα και τον έρωτα σε τούτη την πολιτική ελεγεία, οι Αερίτες βομβαρδίζουν ανελέητα τις αισθήσεις και τα συναισθήματά μας. Για να καταλήξουν στη συμβολική κατάρρευση κάθε ουτοπίας.”

Ελένη Πετάση , www.clickatlife.gr30.04.2012

 

“Πρόκειται για ένα έργο σκληρό και δυναμικό που πηγάζει από την πόλη, αντανακλά την εικόνα της, τη δική μας κατάσταση αλλά και τον προβληματισμό του πώς θα επιβιώσουμε μέσα σε αυτή την κινούμενη λάσπη που μας περιτριγυρίζει.”

Δήμητρα Τριανταφύλλου , www.athensvoice.gr0.304.2012