Text 1 GR

Το νέο έργο της ομάδας Αερίτες ερευνά τους δρόμους και τους τρόπους της αστικής συνθήκης όπως παρουσιάζεται τώρα και στην μεταβολή της σε κάτι άλλο. Η πόλη, το σώμα, οι κατοικήσεις και τα φαντάσματά τους, τα αναπάντεχα και τα διαρκή, οι καινοφανείς τακτικές του αστικού βιώματος, τα τραγικά και τα κωμικά του, γίνονται το πρωτογενές υλικό της ομάδας.
Αν είναι αλήθεια, ότι αυτό που χαρακτηρίζει πόλεις σαν την Αθήνα, στον 21ο αιώνα, είναι η μη-πληρότητα, το ατελεύτητο, και οι χιλιάδες παρεμβάσεις, κυρίως από κάτω προς τα επάνω, με τις οποίες πορεύονται, εξασφαλίζοντας έτσι την μακροβιότητά τους, τότε το έργο των Αεριτών δεν φιλοδοξεί παρά να συλλάβει αυτό το ασαφές ακόμη πνεύμα, τον άλλο και αταξινόμητο ακόμη ρυθμό του.
Αν είναι αλήθεια ότι η πόλη συμβαίνει, με δυναμικές που ταλαντεύονται, με άυλα δίκτυα να αλληλεπιδρούν με τη χωροταξία και τη ζωή της, με επεισόδια αλλά και μοτίβα, με α-νόητα (non-sense) στοιχεία και επώδυνες βεβαιότητες, τότε το έργο των Αεριτών δεν μπορεί παρά να μεταφέρει αυτήν την ανησυχία στους τρόπους της δουλειάς της.
Αν είναι αλήθεια ότι οι γλώσσες του δρόμου έχουν διαφοροποιηθεί δραστικά καθώς η πραγματικότητα επιβάλλεται στην αισθητικοποίησή της, αν είναι αλήθεια ότι τα κοινά (commons) γίνονται ο νέος τρόπος να αντιλαμβανόμαστε την δημόσια σφαίρα και ότι το πλήθος αντικαθιστά τον λαό στην δημόσια συζήτηση και καθώς η αντίληψη περί πολιτικού και ιδιωτικού βίου μεταστοιχειώνονται, τότε η άλλη αστική κουλτούρα προβάλλει σαν κάτι βασανιστικά άπιαστο, έντονα συγκρουσιακό και γοητευτικά ασαφές.
Εξουθενωμένη και επιθετική μαζί, χαλασμένη και γι αυτό γεμάτη δυνατότητες, η πόλη κατά κύριο λόγο (υλική και άυλη, έμβια και μη), χωρο-γραφεί την παράσταση Era poVera. Κίνηση, μουσική, εικαστική προσέγγιση, φωτισμός και ενδυματολογία, συνδυάζονται οργανικά ώστε να αποδώσουν την υφή, την χροιά, το ρίγος, το συμβολικό ισκιόφωτο που την χαρακτηρίζει, τις σπασμωδικές συμπεριφορές, τον ήχο και την ανάσα που την εμψυχώνει. Με την έννοια αυτή το έργο των Αεριτών δεν επιθυμεί να εικονογραφήσει τη ζωή του δρόμου στην Αθήνα και δεν σκοπεύει να ενισχύσει το φολκλόρ που έχει αναπτυχθεί γύρω από το θέμα. Μάλλον θα ήθελε να συλλάβει τον ρυθμό που οδηγεί αυτή την πόλη, αλλά και άλλες σαν κι αυτή, στο μέλλον τους.

 

Νάντια Αργυροπούλου